Het was natuurlijk fantastisch weer (wordt vrijwel altijd goed geregeld door de evenementencommissie) en de baan was bekend (homecourse). Maar was ik wel klaar voor de strijd?
Het is zaterdagochtend 7u45 als Pratixa komt aangereden in mijn straat. Het is veel te vroeg, ik had mij van de week eigenlijk al soortement afgemeld voor de masters omdat ik gisteren (vrijdag) nog terug moest komen uit Italië na twee weken vakantie zonder golf. Een rit van 1.200 km en met een elektrische auto duurt dat dus 15,5 uur. Uiteindelijk was ik vrijdag net voor middernacht thuis aangekomen en dan slaap je dus pas om 1u30.....
.....het bleek de best mogelijke voorbereiding voor de GCAA-Masters.
De spelvormen waren zo verdeeld dat je per lus eerst 6 holes strokeplay/stableford speelt en daarna 3 holes matchplay. De eerste hole op geel, water links en rechts, dus altijd goed voor wat extra druk. Mijn eerste bal schiet met een flinke draw richting de bomen, een mooie tik op de boom, en we zien een bal naar rechts gaan zo de fairway op. Een gelukje zo lijkt het, altijd lekker om zo te beginnen. Eenmaal bij de bal aangekomen blijkt het niet mijn bal te zijn. Een bizar toeval, iemand van hole 9 had een afzwaaier geslagen naar hole 1 exact op het moment dat mijn bal ook de bomen in ging. Mijn bal moet dus in het water zijn gegaan, strafslag en geen slag mogelijk naar de hole, kortom dubbelbogey. Toch niet zo een lekker begin dus!
Hole 2, nieuwe hole nieuwe kansen. Goede drive, lekker tweede slag, derde op de green, twee puttjes en par en daarna birdie, en 3 parren. +1 op 6 holes, lekker hersteld na die eerste hole. Nu de matchplay tegen Leon. Leon had zijn draai nog niet helemaal gevonden en de eerste twee holes zijn een prooi voor me. Op de laatste hole mijn eerste afzwaaier en Leon slaat een geweldige hole voor 2 – 1.
Even pauze met een prima lunch en sterke verhalen over de eerste 9 holes. De tweede 9 start ik met gevulde maag en verse gezeliige flightgenoten op rood en hoop ik mijn vorm door te kunnen zetten. Eerste hole een par, een beter begin dan in de ochtend. Tweede hole par, derde hole par, vierde hole birdie, wat een serie. Blijkbaar werd ik wat overmoedig want er volgen twee bogeys, maar wederom +1 over 6 holes - dan mag je niet klagen. Mijn tweede matchplaytegenstander is Piet. Piet is vermoeid, maar biedt kranig weerstand; echter tegen mijn bogey en 2 parren is hij niet bestand, 3-0. Dit begint er goed voor mij uit te zien, maar moet het wel nog even volhouden op de laatste 9 op de moeilijkste lus (wit).
Wit kan niet beter starten, alles lijkt te lukken. Wat kansen op birdie verpest maar 5 parren en een bogey is wederom bijzonder prettig, nogmaals +1 op 6 holes. Nu nog mijn matchplay tegen Patrick. Patrick heeft tot nu toe erg wisselvallig gespeeld, een par, bogey, dubbel bogey en quadruple bogey komen op zijn kaart voor. Uiteraard wil hij zich tegen mij nog wel even extra opladen, maar tegen mijn drie parren valt weinig te doen. Met behulp van een extra handicapslag spelen we hole 9 wel nog gelijk en daarmee is de uitslag 2,5 – 0,5.
Ik begin er nu toch echt in te geloven, zo een goed resultaat - dit kan toch niet meer mis? Ik hoor in het clubhuis van Aashvin dat hij erg lekker gespeeld heeft en ook Bart heeft goed staan ballen, maar beiden hebben ook een verliespartij in de matchplay. Samen met Pratixa verwerk ik de scorekaarten van de spelers in de spreadsheet en de bevestiging volgt dat ik op de 1ste plaats ben geëindigd. De spanning houden we nog even vast tijdens het diner. Zoals altijd veel vertellingen over die fantastische approaches en onnodige waterballen, etc. Als het eten is opgepeuzeld is het tijd voor het bekendmaken van de uitslag: de prijs blijft in de evenementencommissie en wordt door Loes doorgeschoven naar Kilian.
Wederom een mooie dag met dank aan moeder natuur, Burggolf en de evenementencommissie. Volgend jaar ga ik mij weer net zo goed voorbereiden om mijn titel te verdedigen!
